Poświąteczne refleksje

Czas ucieka, a ja stale wracam myślami do chwil w których Japonia najmilej mnie zaskoczyła. Takie były Święta w tym na wskroś ateistycznym, czy też totalnie politeistycznym kraju. Bożonarodzeniowe przyjęcie to tradycja w labie "Yoshidy-senseja". To także zwyczaj dosyć powszechny wśród tutejszej braci akademickiej. Było miło i pomimo, że na stole zabrakło karpia, czy tez ryby w ogóle, w powietrzu czuło się Święta. Koszt podarków ustalono na 500 jenów. Każdy kupił co uważał za stosowane, tak by mogło to stanowić podarek zarówno dla dziecka jak i dorosłego. Ich "rozprowadzaniem" nie zajmował sie Mikołaj, Gwiazdor czy Dzieciątko, krążyły one w kręgu naszych rąk aż do zakończenia piosenki która nastawił Manabu. Po tym czasie, każdy zostawał z prezentem w dłoniach. Było to miłe doświadczenie.


Na stole świąteczny chleb i piwo Yebisu.


Sernik we wiadrze, starczyło dla wszystkich.


Kotetsu, imię samuraja, imię miecza. Swoją drogą niezrównany nauczyciel kendo i groźny przeciwnik.